W zależności od przeznaczenia chłodni, utrzymywana w jej wnętrzu temperatura może wynosić nieznacznie powyżej zera stopni Celsjusza (zazwyczaj od 0 do 4 °C, do przechowywania niezamrożonych warzyw i owoców i innych produktów spożywczych), albo znacznie poniżej zera (np. około –25 °C, do długotrwałego przechowywania zamrożonej żywności), dla której często stosuje się określenie „mroźnia”.

Namiastką chłodni, stosowaną w niektórych gospodarstwach domowych może być też czasem zwykła piwnica, a w rejonach świata, gdzie występuje wieczna zmarzlina (Alaska, Syberia) stacjonarne chłodnie ani lodownie nie są na ogół potrzebne, najczęściej wystarczają podziemne magazyny, których ściany w naturalny sposób utrzymują niską temperaturę i chłodzą powietrze wewnątrz

To jedna z najkorzystniejszych pod względem biologicznym form utrwalania żywności.

Pozwala w maksymalnym stopniu zachować odżywcze, dietetyczne i organoleptyczne walory świeżych produktów. Proces ten polega na szybkim doprowadzeniu produktu do temperatury ok. -30 °C, po czym następuje przechowywanie w komorach chłodniczych, w temp. ok. -20 °C. Zamrażaniu poddaje się mięso, ryby, jaja, masło, owoce i warzywa (mrożonki).

Zamrażanie produktów żywnościowych jest procesem technologicznym pełnej lub częściowej zamiany wody w lód poprzez obniżenie temperatury produktu poniżej punktu krioskopowego. W trakcie zamrażania występuje zjawisko przemieszczania wody w kierunku powierzchni produktu spowodowane przemieszczaniem się ciepła. Wielkość oraz rozmieszczenie kryształków lodu zależna jest od prędkości zamrażania produktu. Powolne zamrażanie powoduje powstawanie dużych kryształów lodu uszkadzających strukturę wewnętrzną – żywność ulega uszkodzeniu zmieniającemu jego walory estetyczne, odżywcze i kulinarne. Efektem szybkiego zamrażania jest duża liczba niewielkich kryształów.